“Ναι. Μόνος του. Κάθεται στη βεράντα μου”, είπε η Κάθριν. “Αυτό είναι ασυνήθιστο. Μπορεί να έχει χωριστεί. Θα στείλουμε κάποιον να ρίξει μια ματιά” Η φωνή απάντησε. “Πότε;” ρώτησε. “Θα μπορούσε να είναι αργότερα σήμερα. Έχουμε μια κατάσταση έξω από τον ανατολικό φράχτη”
Τα μάτια της Κάθριν γύρισαν πίσω στο παράθυρο. Το μικρό είχε μετατοπιστεί στη σκιά, λαχανιάζοντας ελαφρά. “Αργότερα”, επανέλαβε κατηγορηματικά. “Μάλιστα, κυρία.” Η γραμμή έσβησε. Μέχρι το μεσημέρι, κανείς δεν είχε έρθει. Το μικρό ήταν ακόμα εκεί, μικρότερο τώρα στο σκληρό φως.