Έσκυψε και έπιασε έναν από τους κρίκους. Το κρύο μέταλλο δάγκωσε τις παλάμες του. Τραβήχτηκε με όλη του τη δύναμη: μία, δύο φορές, πιο δυνατά κάθε φορά. Τίποτα. Η αλυσίδα δεν μετακινήθηκε ούτε εκατοστό. Ήταν σαν να την κρατούσε ο ίδιος ο ωκεανός. Την άφησε, χωρίς ανάσα, και την κοίταξε σιωπηλά. Σε ό,τι κι αν ήταν συνδεδεμένη, ήταν πολύ πιο βαριά απ’ ό,τι είχε φανταστεί.
Ο Ελάιας ισιώθηκε και κοίταξε προς τον ορίζοντα. Τι θα μπορούσε να βρίσκεται στην άλλη άκρη Ένα ναυάγιο, ίσως. Ένα αμπάρι γεμάτο με νομίσματα ή τεχνουργήματα, το οποίο είχε καταπιεί πριν από δεκαετίες. Η σκέψη ήταν ανόητη, αλλά κάτι τον αναστάτωσε μέσα του.