Επιστρέφοντας στην οθόνη, ο Νώε κρατήθηκε στο πλευρό του Ντάνιελ, με τα μάτια του να περιφέρονται ανάμεσα στην άδεια γωνία που φρουρούσε ο Κινγκ και στο κτίριο όπου είχε εξαφανιστεί ο Μπεν. “Μπαμπά… είναι εντάξει Πιστεύεις ότι είναι ακόμα ζωντανό;” Η φωνή του έτρεμε τόσο από ελπίδα όσο και από φόβο.
Ο Ντάνιελ χάιδεψε ένα χέρι στα μαλλιά του γιου του, αν και η δική του καρδιά χτυπούσε από αβεβαιότητα. “Θα το μάθουμε σύντομα”, είπε ήσυχα. Επιτέλους, ο Μπεν επέστρεψε, με το πρόσωπό του κουρασμένο αλλά ανακουφισμένο. Έσκυψε μπροστά στον Νώε, χαμηλώνοντας τη φωνή του σαν να μοιραζόταν ένα μυστικό. “Είχες δίκιο από την αρχή. Ήταν ένα κουτάβι. Αδύναμο, πεινασμένο, πληγωμένο… αλλά όλα θα πάνε καλά. Ο Κινγκ δεν ήταν άρρωστος – το προστάτευε”