Ο Ντάνιελ αναστέναξε, ψάχνοντας να βρει τις κατάλληλες λέξεις. Ήθελε να κατευνάσει την ανησυχία του γιου του, αλλά δεν μπορούσε να αγνοήσει τον κούφιο λάκκο που σχηματιζόταν στο δικό του στήθος. Αναγκάστηκε να χαμογελάσει. “Να σου πω κάτι – θα το ελέγξουμε ξανά πριν φύγουμε. Ίσως μέχρι τότε να έχει σηκωθεί και να κάνει φιγούρα όπως πάντα”
Αλλά όταν γύρισαν πίσω μια ώρα αργότερα, ο Κινγκ ήταν ακόμα εκεί. Ακίνητος. Η χρυσή χαίτη του κουνιόταν μόνο όταν ο άνεμος έπνεε τα λοίσθια μέσα στον περίβολο. Η φωνή του Νώε ήταν μικρή αλλά σταθερή. “Μπαμπά… δεν είναι καλά”