Ο Λούκας κοίταξε απότομα, αλλά προτού η γιαγιά προλάβει να απαντήσει, η Ντέιζι μπήκε στη μέση. “Η μαμά είναι απλά κουρασμένη. Μπερδεύει τα πράγματα μερικές φορές”, είπε ελαφρά τη καρδία, γυρνώντας ήδη τη σελίδα. “Αυτό ήταν από ένα ταξίδι στην παραλία” Η φωνή της ήταν πολύ φωτεινή, πολύ γρήγορη. Ο Λούκας ένιωσε κάτι μέσα του να σκληραίνει. Η σελίδα είχε γυρίσει.
Εκείνη τη νύχτα, ενώ το σπίτι ήταν βαρύ από τον ύπνο, ο Λούκας έμεινε ξύπνιος, με το μυαλό του να τρέχει. Δεν μπορούσε να αποτινάξει την εικόνα εκείνης της φωτογραφίας – τα κάγκελα, τον ωκεανό, τον δεινόσαυρο στο χέρι του. Χρειαζόταν απαντήσεις, όχι εικασίες. Σιωπηλά, τρύπωσε στο γραφείο του πατέρα του, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, και άνοιξε το ντουλάπι με τα αρχεία.