“Ξέρεις για τι πράγμα μιλάω!” Φώναξε η Κιάρα. “Τον πήρες από εκείνη την κρουαζιέρα και δεν κοίταξες ποτέ πίσω. Τον πήρατε, τον ξανασυστήσατε, μας διαγράψατε! Τον μεγάλωσες σαν να ήταν δικός σου!” Η φωνή της ράγισε και έσπασε. “Έκλεψες το μωρό μου” Τα λόγια της αντηχούσαν στους τοίχους σαν πυροβολισμοί.
Το στόμα της Λούσι έμεινε ανοιχτό. Οι γροθιές του Ρόμπερτ έσφιξαν. Αλλά ήταν η Ντέιζι που βγήκε μπροστά, τρέμοντας. “Δεν τον κλέψαμε εμείς”, είπε με ήρεμη φωνή. “Σας παρακαλώ. Αφήστε με να σας εξηγήσω” Η Κιάρα άνοιξε το στόμα της για να διακόψει, αλλά η φωνή της Ντέιζι έκοψε με μια παράξενη, ήρεμη οριστικότητα. “Νομίζεις ότι εμείς το σχεδιάσαμε αυτό Ότι το θέλαμε αυτό;”