Ο Λούκας δεν ήξερε πολλά για τις ελπίδες των ενηλίκων. Το μόνο που ήξερε ήταν ότι ο μπουφές είχε μακαρόνια, ότι η πισίνα ήταν μεγάλη και ότι είχε κάνει μια νέα φίλη – ένα κοριτσάκι που το έλεγαν Λούσι και έφερνε τις κούκλες της στο κατάστρωμα κάθε απόγευμα. Η παρέα της ήταν απαλή, ήσυχη και ανακουφιστική.
Συναντήθηκαν για πρώτη φορά κοντά στο κιγκλίδωμα, με τη Λούσι να απλώνει μια μικρή κουβέρτα πικνίκ για τις κούκλες της. Ο Λούκας της πρόσφερε ως αντάλλαγμα έναν πλαστικό δεινόσαυρο. Εκείνη χαχάνισε. Από εκείνη τη στιγμή, ήταν αχώριστοι. Όσο οι Harrigans τσακώνονταν, τα παιδιά έφτιαχναν μικρούς κόσμους φαντασίας κάτω από τον ήλιο και τα πρόσεχε η μαμά της Lucy, η Daisy O’Hara, που διάβαζε ήσυχα ένα βιβλίο λίγα μέτρα πιο πέρα.