Ο Μαρκ έμεινε κρυμμένος, περπατώντας ήσυχα στον επάνω όροφο. Η Κλάρα παρακολουθούσε τη Ρόζα να κινείται μέσα στο σπίτι, σιγοτραγουδώντας καθώς ίσιωνε ένα μαξιλάρι στον καναπέ. Δέκα λεπτά αργότερα, ακούστηκε ένα χτύπημα στην πόρτα. Η Ρόζα γύρισε μπερδεμένη. Η Κλάρα την άνοιξε ήρεμα.
Δύο ένστολοι αστυνομικοί στέκονταν στη βεράντα. “Ρόζα Αγκιλάρ;” ρώτησε ο ένας. Η Ρόζα σκληρύνθηκε. “Ναι;” “Πρέπει να έρθεις μαζί μας” Η Κλάρα το είδε τότε – αυτή την αναλαμπή πανικού. Της αναγνώρισης. Αλλά πέρασε γρήγορα. Η Ρόζα έγνεψε, συγκροτημένη και πάλι, και προχώρησε προς την πόρτα με εξασκημένη χάρη.