Γύρισε πίσω μέσα από βροχή, με το νερό να χτυπάει το παρμπρίζ. Στο δωμάτιο 304, ο Κέιλεμπ ήταν ξύπνιος, με τη Ρέιτσελ στο πλευρό του. Καθώς μπήκε η Έλεν, εκείνος κοίταξε με μια συγκέντρωση που δεν είχε ξαναδεί. “Χάρτης…;”, έλεγε. Η Ρέιτσελ του έσφιξε το χέρι. “Τον βρήκε, Καλ. Το έργο σου. Αυτόν που έθαψαν”
Η Έλεν τοποθέτησε τις σωζόμενες σελίδες σε ένα τραπέζι με δίσκους, μέσα σε διάφανα πλαστικά προστατευτικά. Τα μάτια του Κέιλεμπ εντόπισαν τα σχήματα. Τα δάχτυλά του κινήθηκαν αδύναμα, διαγράφοντας στον αέρα γραμμές που ταίριαζαν με τους κόκκινους κύκλους. “Αυτοί οι… αεραγωγοί”, κατάφερε να πει. “Πολύ… σφιχτά. Χρειάζονται… απελευθέρωση. Ή… κορυφογραμμή…” Το χέρι του κουνήθηκε, μιμούμενος ένα αόρατο σπάσιμο.