Η Έλεν κατέγραψε το επεισόδιο στο διάγραμμα, με το στυλό να αιωρείται στη γραμμή της διάγνωσης. Ασταθής κινητική αντίδραση Όχι, δεν ήταν αυτό. Το τρέμουλο δεν το ένιωθε καθαρά νευρολογικό- το ένιωθε σαν μνήμη που προσπαθούσε να βγει στην επιφάνεια και πνιγόταν στα μισά της διαδρομής. Παρακολουθούσε το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει, σκεπτόμενη: Δεν ξυπνάει απλώς – κάτι προσπαθεί να περάσει.
Οι μέρες που ακολούθησαν θόλωσαν σε μισούς ήχους και σπασμένες συλλαβές. Περιπλανιόταν ανάμεσα στη διαύγεια και το παραλήρημα, με τα μάτια του να τρεμοπαίζουν σαν να έβλεπε κάτι να καταρρέει πίσω τους. Η Έλεν σημείωνε όποιο συνεκτικό θραύσμα έπιανε: “θερμότητα…”, “vent….” Κάθε κομμάτι έμοιαζε με μέρος μιας πρότασης που αρνιόταν να τελειώσει.