Ένα πρωί, κατά τη διάρκεια μιας σπάνιας στιγμής διαύγειας, η Έλεν προσπάθησε ξανά. “Θυμάσαι το όνομά σου;” Εκείνος συνοφρυώθηκε, με τα χείλη του να σχηματίζουν έναν ήχο σαν να πονάει. “Καλ…”, έλεγε με γρατζουνιά. “Καλ…”, και μετά στράβωσε σε “καλδέρα”, η λέξη έσπασε σε δύο κομμάτια καθώς το σώμα του έπεσε, παρασυρόμενο ξανά στον ύπνο.
Μια νοσοκόμα γέλασε απαλά. “Ένας Θεός ξέρει πόσο παράξενο όνομα είναι αυτό” Η Έλεν δεν γέλασε. Η λέξη την ενοχλούσε -καλντέρα. Εκείνο το βράδυ, πολύ μετά τις επισκέψεις, την έψαξε. Ένας ηφαιστειακός κρατήρας που σχηματίζεται από την κατάρρευση μετά από μια έκρηξη. Κατάρρευση. Έκρηξη. Γιατί κάθε θραύσμα της γλώσσας του περιτριγύριζε τον κίνδυνο Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος