Με ένα γρύλισμα προσπάθειας, ο Τζορτζ σηκώθηκε ξανά στα πόδια του. Τα πόδια του έτρεμαν κάτω από τα πόδια του, αλλά τα ανάγκασε να συνεχίσουν να κινούνται. Έπρεπε να βρει τον Κεραυνό. Έπρεπε να τον φέρει σπίτι. Δεν είχε σημασία πόσο μακριά έπρεπε να τρέξει, δεν θα πήγαινε μόνος του στο σπίτι.
Ο νυχτερινός αέρας ήταν πιο κρύος τώρα, η θερμοκρασία έπεφτε όσο περνούσαν οι ώρες. Η αναπνοή του Τζορτζ έβγαινε σε κουρελιασμένα σύννεφα, ενώ η καρδιά του χτυπούσε οδυνηρά στο στήθος του. Οι μόνοι ήχοι ήταν η δική του δύσκολη αναπνοή και το περιστασιακό σπάσιμο ενός κλαδιού κάτω από τα πόδια του.