Η ανακούφιση κατέκλυσε τον Τζορτζ σαν κύμα. Τριγύρισε προς τον Κεραυνό, με τα χέρια του να τρέμουν καθώς άπλωσε το χέρι του για να αγγίξει τη χαίτη του αλόγου. Ο Κεραυνός ροχάλισε απαλά, σπρώχνοντας τον ώμο του Τζορτζ σαν να ήθελε να πει: “Εδώ είμαι. Περίμενα”
Ο Τζορτζ σωριάστηκε στο πλάι του Κεραυνού, με το σώμα του να τρέμει από την εξάντληση και τη συγκίνηση. Τον είχε βρει. Μετά από όλα, μετά από όλο τον φόβο και την αβεβαιότητα, είχε βρει τον Κεραυνό. Έθαψε το πρόσωπό του στο λαιμό του αλόγου, η αναπνοή του ερχόταν με ασθμαίνουσες αναπνοές.