Η αίθουσα της δημοπρασίας δεν ήταν λαμπερή. Μύριζε ντίζελ, κερί δαπέδου και πάρα πολλά χρόνια κρατικής αποθήκευσης. Σειρές από οχήματα, κάποια κακοποιημένα, κάποια ελάχιστα χρησιμοποιημένα, κάθονταν κάτω από τα φώτα φθορισμού που βουίζουν. Αστυνομικά κατασχεμένα, κατασχεμένα ακίνητα και πλεονάζοντα αυτοκίνητα, όλα έβρισκαν το δρόμο τους εδώ, περιμένοντας νέους ιδιοκτήτες.
Η Μάργκαρετ αναμείχθηκε με τους άλλους πλειοδότες, αν και δεν ήταν ο συνηθισμένος τύπος. Οι περισσότεροι ήταν έμποροι με μπότες εργασίας ή συνταξιούχοι που έψαχναν για ευκαιρίες. Ήταν γύρω στα σαράντα, με τα μαλλιά της πιασμένα σε έναν ακατάστατο κότσο, και αναζητούσε απεγνωσμένα όχι ένα έργο, αλλά ρόδες.