Η Έβελιν πέρασε στο τραπέζι έναν μικρό φάκελο με μετρητά. “Δεν είναι πολλά”, παραδέχτηκε. “Αλλά θα καλύψουν τη βενζίνη και ένα ή δύο μοτέλ. Ποτέ δεν σταμάτησα να βάζω λίγα χρήματα στην άκρη για κάθε περίπτωση. Θα ήθελα να χρησιμοποιηθούν γι’ αυτόν. Για τον Ντέιβιντ. Πάρε τον φάκελο και επέστρεψε τον αφού πάρεις τις απαντήσεις”
Η Μάργκαρετ έβαλε τα χρήματα απρόθυμα στην τσάντα της. Στο δρόμο για το σπίτι, το βάρος του έργου την πίεζε. Δεν περίμενε καμία ευθύνη, παρά μόνο μια χαλασμένη Benz που ήδη είχε μισομετανιώσει για την αγορά της. Κι όμως, τώρα κουβαλούσε στη θέση του συνοδηγού της αναπάντητα ερωτήματα δεκαετιών.