Είπε στον εαυτό της ότι θα έδινε μια εβδομάδα. Θα οδηγούσε μέχρι τον Νιαγάρα, θα ρωτούσε, θα έψαχνε σε παλιούς καταλόγους, ίσως θα ακολουθούσε τα ίχνη του αυτοκινήτου. Αν δεν οδηγούσε πουθενά, θα επέστρεφε. Αλλά το ένστικτό της της έλεγε ότι αυτή δεν ήταν η ιστορία που τελειώνει με άδειους δρόμους. Κανείς δεν είχε ακολουθήσει ποτέ τα ίχνη βόρεια. Η Μάργκαρετ συνειδητοποίησε ότι μπορεί να ήταν η πρώτη.
Πριν φύγει, πήρε την Μπέιμπι Μπενζ για μια προσεκτική βόλτα γύρω από το τετράγωνο. Ο κινητήρας έβηξε και κροτάλισε, και παρόλο που η επισκευή του δεν είχε τελειώσει ακόμα, το αυτοκίνητο κινήθηκε με εκπληκτική σταθερότητα, σαν να ήθελε να τεντώσει ξανά τα πόδια του. Η Μάργκαρετ έπιασε το τιμόνι και ψιθύρισε: “Εντάξει λοιπόν, Ντέιβιντ. Ας δούμε πού άφησες τον εαυτό σου”