Πριν κοιμηθεί, έβαλε τα στοιχεία πίσω στον φάκελο και τον έβαλε στην τσάντα της. Σταμάτησε, με το χέρι της να ακουμπά πάνω του, με ένα παράξενο μείγμα προσμονής και φόβου να φτερουγίζει στο στήθος της. Ό,τι κι αν επακολουθούσε, ήξερε ότι η ζωή της δεν ήταν πια στην παλιά της πορεία.
Ήταν έτοιμη να ακολουθήσει το μονοπάτι, όπου κι αν οδηγούσε, στις ήσυχες γωνιές των αρχείων, στις αναμνήσεις των ξένων ή στους μακρινούς δρόμους που διέσχιζαν μια άλλη χώρα. Κάπου εκεί έξω, η ιστορία του Ντέιβιντ περίμενε να ολοκληρωθεί.