Η Μάργκαρετ ρώτησε ήσυχα τι απέγινε. Το πρόσωπο της Βίκυς έγινε ευγενικό. “Έμεινε εδώ για το υπόλοιπο της ζωής του. Άνοιξε ένα μικρό ξυλουργείο, δίδαξε μαθητευόμενους. Πέθανε πριν από περίπου δέκα χρόνια, από καρδιακά προβλήματα. Ήταν ήσυχος, στο σπίτι του και με τους φίλους του γύρω του. Ακόμα μιλάμε γι’ αυτόν σαν να βγήκε μόλις έξω”
Το βάρος του έπεσε στους ώμους της Μάργκαρετ, αλλά δεν ήταν μόνο η θλίψη. Υπήρχε παρηγοριά στο ότι η ζωή του δεν είχε τελειώσει μέσα σε μυστήριο ή βία, αλλά μέσα στην κοινότητα. “Ο κόσμος φωτίστηκε όταν μπήκε μέσα”, είπε η Βίκυ, με μάτια που έλαμπαν. “Αυτή είναι η κληρονομιά του. Άφησε ζεστασιά πίσω του”