Υπογράφοντας τα χαρτιά, το στομάχι της βούλιαξε. Θα έπρεπε να νιώθει θρίαμβο, αλλά αντ’ αυτού ένιωσε τρόμο. Κι αν της έφερνε μόνο ατελείωτα προβλήματα Κι αν είχε σπαταλήσει χρήματα που δεν μπορούσε να διαθέσει Άγγιξε το παράθυρο του αυτοκινήτου, κοίταξε το ραγισμένο ταμπλό και ψιθύρισε: “Θεέ μου, τι έκανα;”
Η μυρωδιά στο εσωτερικό ήταν αυτή που περίμενε: παλιά ταπετσαρία, σκόνη, κάτι μεταλλικό και ίσως ένα αμυδρό ίχνος από κάτι άλλο που δεν μπορούσε να τοποθετήσει – ήταν άλλωστε ένα παλιό αυτοκίνητο. Τα καθίσματα ήταν ραγισμένα, το ραδιόφωνο έλειπε και το οδόμετρο έδειχνε πάνω από διακόσιες χιλιάδες χιλιόμετρα. Αλλά ήθελε να πιστεύει ότι είχε δυνατότητες.