Τον φανταζόταν μεγαλύτερο τώρα, έξω στον κόσμο, χωρίς να φέρει καμία από την προστασία που είχε προσπαθήσει να του χαρίσει μέσω αυτού του μενταγιόν. Ίσως το είχε πουλήσει για τα δίδακτρα του σχολείου, το φαγητό ή κάποιο ξαφνικό έξοδο. Ίσως ζούσε στο περιθώριο, όπως ακριβώς ζούσε κι εκείνη.
Η ιδέα την έτρωγε. Του είχε δώσει το μόνο όμορφο πράγμα που είχε ποτέ στην κατοχή της, όχι για την τιμή του αλλά για την υπόσχεση που κουβαλούσε. Αν δεν το είχε πια, είχε αποτύχει έστω και σε αυτή τη μικρή πράξη αγάπης