Κάθισε στον καναπέ, κοιτάζοντας το λερωμένο από τη βροχή παράθυρο. Στο μυαλό της, τρία πανομοιότυπα κολιέ αιωρούνταν σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου. Ποιο ήταν το δικό της Ποιο ήταν προορισμένο να τις συνδέσει Και αν δεν μάθαινε ποτέ την απάντηση
Το βλέμμα της επέστρεψε στο παγωμένο ειδησεογραφικό καρέ της τηλεόρασής της. Αυτό το μενταγιόν – δικό της ή όχι – ήταν το μόνο στοιχείο που είχε. Αλλά το να το κυνηγήσει τώρα το ένιωθε πιο ριψοκίνδυνο. Μπορεί να έμπαινε σε έναν λαβύρινθο χωρίς έξοδο, με κάθε στροφή να την απομακρύνει περισσότερο από την αλήθεια.