Η άγκυρα μιλούσε για τη μυστηριώδη προέλευση του κολιέ, για το πώς κανένας ζωντανός κοσμηματοπώλης δεν ισχυριζόταν ότι το είχε κατασκευάσει. Κάποιοι το αποκαλούσαν κειμήλιο μιας χαμένης βασιλικής οικογένειας, άλλοι ένα θαύμα ξεχασμένης τέχνης. Το μενταγιόν, έλεγαν, κουβαλούσε περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις. Η Μάρα δεν είχε προλάβει να τα επεξεργαστεί όλα αυτά, αλλά το στήθος της ένιωθε παράξενα σφιγμένο.
Καθόταν παγωμένη, με τον κόσμο έξω να περιορίζεται στη βροχή πάνω στο γυαλί και στη λάμψη της τηλεόρασης. Αυτό δεν μπορούσε να είναι σύμπτωση -όχι με κάτι τόσο σπάνιο. Μια ανάμνηση ανακατεύτηκε στις άκρες του μυαλού της, αλλά την απώθησε. Δεν ήθελε να σκεφτεί πού το είχε δει τελευταία φορά.