Ο σύζυγός της αναστέναξε όταν έθεσε ξανά το θέμα. “Τρομάζεις τον εαυτό σου”, είπε απαλά, παίρνοντας το μωρό από εκείνη στην αγκαλιά του. “Είναι απλώς ουλώδης ιστός. Τίποτα κακόβουλο” Αλλά η απαλή απόρριψή του βάθυνε και πάλι την απομόνωσή της. Για εκείνον, ήταν μόνο ένα σημάδι. Για εκείνη, ήταν ένας γρίφος που έπρεπε να λυθεί.
Οι μέρες μπερδεύονταν σε ανήσυχους βρόχους έρευνας. Έψαξε ιατρικά φόρουμ, πίνακες μηνυμάτων και ανώνυμα ιστολόγια. Κάποιες αναρτήσεις περιέγραφαν ανεξήγητα σημάδια μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, τα οποία απορρίφθηκαν από τους γιατρούς ως “συμφύσεις” ή “ραγάδες” Αλλά η δική της ουλή δεν ταίριαζε. Είχε την ακρίβεια ενός νυστεριού, ένα εσκεμμένο χέρι.