Η γρήγορη άρνηση την τσίμπησε. Ήθελε να τους πιστέψει, αλλά μήπως τα μάτια τους τους πρόδιδαν Μήπως κάτι τρεμόπαιξε εκεί, ένας δισταγμός τόσο σύντομος, που ήταν σχεδόν έτοιμη να τον αγνοήσει Από την άλλη πλευρά, μήπως ήταν παράνοια, όπως υπονοούσε ο σύζυγός της Μήπως η κούραση της νέας μητρότητας την έκανε τελικά να αμφιβάλλει για όλους και για όλα
Εκείνη τη νύχτα, τα όνειρά της έγιναν ανήσυχα. Είδε νοσοκομειακούς διαδρόμους, αποστειρωμένα φώτα και τον ήχο ψαλιδιών που έκοβαν κλωστές. Ξύπνησε ιδρωμένη, με το χέρι της πιεσμένο πάνω στην ουλή σαν να την προστάτευε. Έλεγξε γρήγορα το μωρό, ψιθυρίζοντας στον εαυτό της ότι δεν θα σταματούσε μέχρι να μάθει. Μέχρι κάποιος να παραδεχτεί τι είχε κάνει.