Ο σύζυγός της προσπάθησε ξανά να αγκυλώσει τους φόβους της. “Ίσως ο γιατρός κάνει λάθος. Ίσως είναι κάτι άλλο – ραγάδες, συμφύσεις. Τα σώματα επουλώνονται περίεργα” Τη φίλησε στο μέτωπο πριν μετακινηθεί προς το μωρό που κοιμόταν, αλλά εκείνη ένιωσε την αποστασιοποίησή του. Ήθελε να σταματήσει να ρωτάει, να σταματήσει να περιτριγυρίζει το ερώτημα που πλέον την καταλάμβανε κάθε ώρα που ήταν ξύπνια.
Αλλά δεν μπορούσε. Κάθε ματιά στον καθρέφτη, κάθε τράβηγμα πόνου κάτω από το δέρμα, της θύμιζε το μυστικό που κανείς δεν αναγνώριζε. Τα λόγια του δεύτερου γιατρού αντηχούσαν: Κάποιος σε χειρούργησε. Η πεποίθηση στη φωνή του είχε σφηνωθεί μέσα της, αδύνατο να την αποτινάξει.