Κάθε λεπτομέρεια φαινόταν εύθραυστη, σαν γυαλί που θα μπορούσε να σπάσει στα χέρια της. Στο δείπνο, η Έμιλι μιλούσε όλο και περισσότερο για το τεστ. “Κι αν ανακαλύψω ότι είμαι μισή Ιταλίδα Ή μήπως υπάρχει κάτι άγριο στο γενεαλογικό μου δέντρο, όπως η βασιλική οικογένεια. Δεν θα ήταν τρελό;” Τα μάτια της έλαμπαν, ζωντανά από περιέργεια.
Κάθε λέξη έκοβε βαθύτερα. Στην Κλάρα, ακούστηκε σαν η Έμιλι να αναζητούσε κάτι που δεν ήταν αρκετό για να δώσει. Ο ενθουσιασμός της κόρης της έμοιαζε με προσβολή, ακόμα κι αν ήξερε ότι αυτό δεν ήταν δίκαιο. Ανάγκασε τα χείλη της να σχηματίσουν ένα χαμόγελο, γνέφοντας μαζί της σαν να συμμεριζόταν την απορία. Μέσα της, το στήθος της έκαιγε.