Η Κλάρα άνοιξε τον φάκελο με τρεμάμενα δάχτυλα. Τα χαρτιά γλίστρησαν έξω, τραγανά και κλινικά, γεμάτα με αριθμούς, ποσοστά και τελικά ονόματα. Όχι μακρινά ξαδέρφια ή θολές γραμμές καταγωγής, αλλά ακριβείς, αδιαμφισβήτητες αντιστοιχίες.
Η ανάσα της κόπηκε καθώς τα διάβαζε. Εξέχοντα ονόματα που αναγνώριζε από τις ειδήσεις, ονόματα που άνοιγαν πόρτες και προκαλούσαν σεβασμό. Οι γονείς ήταν ζωντανοί. Και η κόρη τους, η Έμιλι, ήταν το αγνοούμενο παιδί τους.