“Μαμά;” Η φωνή της Έμιλι την επανέφερε. “Ήσουν εκτός εαυτού. Είσαι καλά;” Η Κλάρα χαμογέλασε γρήγορα, πολύ γρήγορα. “Απλώς κουρασμένη, γλυκιά μου. Μεγάλη βάρδια” Έφτασε στην άλλη άκρη του τραπεζιού, έσφιξε το χέρι της Έμιλι, απομνημονεύοντας την αίσθηση του. Η Έμιλι το έσφιξε κι εκείνη, χωρίς να ενοχλείται, και βούτηξε σε μια άλλη ιστορία για το νέο αγόρι μιας φίλης της.
Η Κλάρα την άφησε να γελάσει, άφησε και τον εαυτό της να γελάσει, ακόμα κι αν ο φόβος έτρωγε κάτω από τα πλευρά της. Απόψε, υποσχέθηκε στον εαυτό της, θα ήταν απλώς η μητέρα της Έμιλι στο τραπέζι του δείπνου. Την επόμενη μέρα, θα μπορούσε να καταρρεύσει. Η Κλάρα την άφησε να γελάσει, άφησε και τον εαυτό της να γελάσει, ακόμα κι αν ο φόβος έτρωγε κάτω από τα πλευρά της. Απόψε, υποσχέθηκε στον εαυτό της, θα ήταν απλώς η μητέρα της Έμιλι στο τραπέζι του δείπνου.