Εκείνο το βράδυ, ο Νέιθαν αποφάσισε να μην μπει στο νεκροτομείο. Κατέβηκε το διάδρομο όπως κάθε άλλη νύχτα, αλλά αντί να κατευθυνθεί προς την πόρτα, γύρισε και πήγε στο αυτοκίνητό του, που ήταν παρκαρισμένο πίσω από ένα δέντρο κοντά στην έξοδο. Ο φορητός του υπολογιστής καθόταν στο κάθισμα του συνοδηγού, με την οθόνη του να λάμπει αχνά.
Δεν μπορούσε να πείσει τον εαυτό του να επιστρέψει στο νεκροτομείο -όχι μετά από όλα όσα είχε ζήσει. Ένα μέρος του σκεφτόταν ότι ό,τι κι αν στοίχειωνε το μέρος θα μπορούσε να αποκαλυφθεί πιο ελεύθερα αν δεν ήταν φυσικά παρών. Το άλλο μέρος του, το μέρος που ήταν βουτηγμένο στο φόβο, ήταν απλά πολύ τρομοκρατημένο για να ξαναμπεί μέσα.