Τα δευτερόλεπτα έμοιαζαν με ώρες καθώς ο Νέιθαν καθόταν στο αυτοκίνητο, με την οθόνη να αναβοσβήνει εικόνες από τις σκιώδεις φιγούρες που σερνόταν μέσα στο νεκροτομείο. Η αναπνοή του ήταν ρηχή, το μυαλό του έτρεχε για να κατανοήσει αυτό που έβλεπε. Ο τρόμος τον κρατούσε καθηλωμένο στο κάθισμα, αλλά τότε κάτι άλλαξε.
Μια από τις μαύρες φιγούρες άρχισε να κατευθύνεται προς τα ντουλάπια. Ο Νέιθαν παρακολουθούσε με δυσπιστία καθώς έπιανε ένα από τα συρτάρια, βγάζοντας μπουκάλια φορμαλδεΰδης με μια αργή, σκόπιμη κίνηση. Τα μάτια του άνοιξαν από σύγχυση. Τι έκαναν Τι συνέβαινε