Μόλις μπήκε στο νέο του δωμάτιο, ο Τζέιμς χαμογέλασε. Η κρεβατοκάμαρά του ήταν μεγαλύτερη από κάθε άλλη που είχε ποτέ, με παράθυρα σε τρεις πλευρές που προσέφεραν πλήρη θέα στη γειτονιά. Ένιωθε σαν βασιλιάς του κόσμου. Αλλά όταν κοίταξε έξω, το υπόστεγο ήταν ακριβώς εκεί και τον κοιτούσε πίσω.
Όσο περισσότερο το κοιτούσε, τόσο περισσότερο του φαινόταν σαν το είδος του μέρους στο οποίο θα σκόνταφτε στις περιπέτειές του στο Dungeons and Dragons – σκοτεινό, εγκαταλελειμμένο και γεμάτο μυστικά. Η περιέργειά του αναζωπυρώθηκε και πάλι, αλλά γρήγορα την έσπρωξε στην άκρη, αποσπασμένη από τον ενθουσιασμό για το νέο του σπίτι και για το τι μπορεί να του επιφυλάσσει το καλοκαίρι.