Αλλά ήταν ξεκάθαρο ότι δεν ασχολούνταν με κάτι τέτοιο – απλώς έφτιαχναν το μακιγιάζ τους, χαχανίζοντας καθώς έπαιζαν με το είδωλό τους. Η απογοήτευση του Πάτρικ αυξήθηκε, αλλά ανάγκασε τον εαυτό του να παραμείνει ήρεμος. “Σας παρακαλώ, πρέπει πραγματικά να περάσω”, παρότρυνε.
Η ξανθιά πέταξε τα μαλλιά της πάνω από τον ώμο της και τον κοίταξε απαξιωτικά. “Ίσως θα έπρεπε να πάρεις αυτό το παλιό σαράβαλο κάπου αλλού”, είπε, με τη φωνή της παγωμένη. “Αυτός ο δρόμος δεν προορίζεται για ανθρώπους σαν εσένα”