Καθώς η βραδιά πλησίαζε στο τέλος της, η ενοχή του Πάτρικ σκλήρυνε σε μια ήσυχη, σιγοβράζουσα οργή. Δεν μπορούσε να ξεχάσει το κοροϊδευτικό γέλιο εκείνων των κοριτσιών, τα σκληρά τους λόγια. Αλλά τώρα, καθώς έβλεπε τη Λίλι να τον αποχαιρετά, μια αποφασιστικότητα άρχισε να σχηματίζεται μέσα του.
Είχε περάσει μήνες μαζεύοντας χρήματα, δουλεύοντας επιπλέον ώρες, όλα αυτά για να χαρίσει στην κόρη του ξεχωριστά γενέθλια. Και αυτά τα κορίτσια -αυτά τα δικαιωματικά, απερίσκεπτα κορίτσια- του το είχαν πάρει αυτό. Δεν μπορούσε να τις αφήσει να φύγουν χωρίς συνέπειες.