Ο Πάτρικ ένιωσε μια βαθιά αίσθηση ευγνωμοσύνης και ενδυνάμωσης. Δεν αφορούσε πλέον μόνο αυτόν- αφορούσε όλους όσοι είχαν ποτέ νιώσει μικροί, απορριπτόμενοι ή ανίσχυροι. Τα πράγματα είχαν αντιστραφεί, όχι μόνο για εκείνον, αλλά για όλους όσους είχαν ποτέ νιώσει ασήμαντοι.
Καθώς επέστρεφε στην καθημερινή του ρουτίνα, δουλεύοντας σκληρά για να προσφέρει στην οικογένειά του, ο Πάτρικ κουβαλούσε μαζί του μια νέα αίσθηση υπερηφάνειας και ανθεκτικότητας. Δεν είχε απλώς υπερασπιστεί τον εαυτό του- είχε γίνει σύμβολο δύναμης για όσους ένιωθαν ανίσχυροι. Και σε αυτό, βρήκε μια ήσυχη, διαρκή ικανοποίηση.