Ο Άνταμ γλίστρησε το διαβατήριο της Κλάρας πίσω από το καλοριφέρ με ένα χαμόγελο, κάνοντας ήδη πρόβα την κοροϊδευτική οργή που περίμενε όταν εκείνη το κατάλαβε. Υποτίθεται ότι ήταν μια ανόητη, ακίνδυνη φάρσα πριν από το ταξίδι τους το Σαββατοκύριακο. Αλλά όταν ξαναμπήκε στο σαλόνι, η Κλάρα είχε εξαφανιστεί και το διαμέρισμα έμοιαζε εκνευριστικά ακίνητο.
Έβγαλε το τηλέφωνό του και την κάλεσε, περιμένοντας το γνωστό κουδούνισμα και έναν μισοαγαπημένο αναστεναγμό. Αντ’ αυτού, η κλήση πήγε κατευθείαν στον τηλεφωνητή. Προσπάθησε ξανά. Ανεπιθύμητη. Το παλτό της έλειπε από τον γάντζο, ωστόσο μερικά από τα μπλουζάκια της και η οδοντόβουρτσα της παρέμεναν. Κάτι δεν πήγαινε καλά.
Κατσουφιασμένος, γύρισε πίσω στο καλοριφέρ για να τελειώσει το αστείο, φτάνοντας πίσω από αυτό για να ανακτήσει το διαβατήριο και να εξηγήσει τα πάντα. Τα δάχτυλά του συνάντησαν μόνο σκόνη και μέταλλο. Δεν υπήρχε διαβατήριο. Κοίταξε το κενό κενό, προσπαθώντας να θυμηθεί το ακριβές σημείο. Ο φόβος κουλουριάστηκε αθόρυβα στο στήθος του.