Οι αστυνομικοί έκαναν περισσότερες ερωτήσεις για τις συνήθειες, τις ρουτίνες και την πρόσφατη συμπεριφορά της Κλάρα. Οι απαντήσεις του Άνταμ αμφιταλαντεύονταν, άλλαζαν στη μέση της πρότασης, αντικρούοντας προηγούμενες δηλώσεις. Δεν καταλάβαινε γιατί πράγματα που κάποτε γνώριζε με βεβαιότητα ένιωθε ξαφνικά ολισθηρά και δύσκολα να τα διατυπώσει.
Το άγχος του ότι θα θεωρηθεί υπεύθυνος για την εξαφάνισή της διαστρέβλωνε τα πάντα, θολώνοντας τη μνήμη με τρόμο. Οι αναμνήσεις ήταν έντονες τη μια στιγμή και θολές την επόμενη. Ο φόβος τον άφηνε κενό, αφήνοντάς τον ανίκανο να εμπιστευτεί τις δικές του διηγήσεις. Κάθε λεπτομέρεια που πρόσφερε ένιωθε να ξεγλιστράει από τα χέρια του μόλις την εξέφραζε.