Το χέρι του εξακολουθούσε να αιωρείται πάνω από το πληκτρολόγιο αφής, με τις σκέψεις του να στριφογυρίζουν. “Κάνω το σωστό Μήπως πρέπει να το αφήσω να περάσει;”
Καθώς τα χειροκροτήματα και οι επευφημίες συνέχισαν να γεμίζουν το κάστρο, ο Όλιβερ και η Άννα βρέθηκαν να παρασύρονται από τη στιγμή, περπατώντας προς τη συγκέντρωση των πανηγυριστών καλεσμένων. Κάθε βήμα που έκαναν έμοιαζε με μια προσωρινή απόδραση από τη σοβαρότητα της ιδιωτικής τους συζήτησης, ωστόσο η ένταση μεταξύ τους παρέμενε, αιωρούμενη στον αέρα σαν αόρατο σύννεφο.