Με το τέλος των τυπικών διαδικασιών, ο κόσμος άρχισε να διαλύεται, με τα γέλια και τις κουβέντες να γεμίζουν τον αέρα. Η Άννα ήπιε μια γουλιά από τη σαμπάνια της και κοίταξε τον Όλιβερ, με τα μάτια της να συναντούν τα δικά του για μια στιγμή πριν απομακρυνθούν. Ο Όλιβερ το διαισθάνθηκε – τις ανομολόγητες ερωτήσεις, την αβεβαιότητα και τη σιωπηλή προσμονή για το τι θα επακολουθούσε.
Ο φορητός υπολογιστής του καθόταν στο τραπέζι του άλλου δωματίου, κρατώντας ακόμα το μυστικό που τους είχε φέρει σε αυτή την επισφαλή στιγμή. Καθώς στέκονταν μέσα στη χαρούμενη γιορτή, ο καθένας τους είχε έντονη επίγνωση ότι η επόμενη συνάντησή τους θα αποτελούσε σημείο καμπής, προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Και έτσι, με τα ποτήρια σαμπάνιας στο χέρι, αναμείχθηκαν με τους καλεσμένους τους, ενώ το βάρος των ανείπωτων λέξεων δέσποζε, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή για να αποκαλυφθεί.