Την ώρα που πάλευε με αυτές τις σκέψεις, τον πλησίασε η Σάρα, μια από τις στενές φίλες της Άννας. “Όλιβερ, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω ότι είσαι λίγο εκτός εαυτού”, είπε, με τα μάτια της να στενεύουν ελαφρώς καθώς έβλεπε την προβληματισμένη έκφρασή του. “Ό,τι κι αν σκέφτεσαι να κάνεις – μην το κάνεις. Αυτή είναι η μέρα της Άννας. Μην την καταστρέψεις”
Τα λόγια της ήταν σαν ένας κουβάς κρύο νερό, που τον τράνταξε πίσω στη σοβαρότητα της κατάστασης. Αλλά καθώς κοίταξε ξανά την Άννα, τα μάτια της συναντήθηκαν με τα δικά του στην άλλη άκρη του δωματίου για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, ένιωσε ένα συντριπτικό αίσθημα ευθύνης. Της άξιζε να μάθει την αλήθεια, όποιο κι αν ήταν το κόστος.