Αλλά τώρα, καθώς το Odin’s Mercy ακολουθούσε την αρκούδα βαθύτερα μέσα στο κατακερματισμένο πεδίο πάγου, αυτή η μελανιά είχε σκουρύνει, απλώνοντας τον δυτικό ουρανό σαν ανερχόμενη παλίρροια. Ο Ελάιας στάθηκε άκαμπτος στο κατάστρωμα, με τον άνεμο να κόβει έντονα τα μάγουλά του. “Δεν έχουμε πολύ χρόνο”, φώναξε προς το τιμόνι.
Ο Χένρικ δεν πήρε τα μάτια του από το στενεύον μονοπάτι μπροστά του. “Δεκαπέντε λεπτά, ίσως και λιγότερα, πριν μας χτυπήσει το πρώτο τοίχος ανέμου. Τότε θα είμαστε μέσα στα δύσκολα” Η αρκούδα συνέχισε, πιο αργά τώρα, πλέκοντας ανάμεσα στα πλεούμενα σαν να το είχε κάνει εκατό φορές.