Η ακινησία. Ο τρόπος που το φως αντανακλούσε στον πάγο. Η σιωπή. Πάνω του, στο τιμονιέρα, ο καπετάνιος Χένρικ Φος σιγοτραγουδούσε κάτι άηχο, ενώ πληκτρολογούσε συντεταγμένες στην ταλαιπωρημένη κονσόλα GPS.
Ο Χένρικ ήταν μια δεκαετία μεγαλύτερος, πιο φαρδύς στους ώμους και φερόταν με την ακλόνητη αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου που είχε επιβιώσει από αναποδογυρισμένα κύτη, σπασμένα βαρούλκα και πυρκαγιές μηχανών. Τα γένια του ήταν ασημένια τώρα, περιποιημένα σαν να ήταν εκ των υστέρων, και το σακάκι του έμοιαζε σαν να είχε κληρονομηθεί από άλλον αιώνα.