Το σούρουπο πλησίασε, επιταχυνόμενο από τα πυκνά, χαμηλά σύννεφα. Το δέρμα του Νόλαν τσίμπησε από την αίσθηση ότι βρισκόταν παράνομα σε ένα βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν ανήκαν. Θαύμασε τον τρόπο με τον οποίο η σιλουέτα της αρκούδας συγχωνεύτηκε με το σκοτάδι, κάνοντάς την να φαίνεται σχεδόν φασματική.
Ξαφνικά, η αρκούδα σταμάτησε, στρέφοντας το κολοσσιαίο σώμα της προς το μέρος του. Ο σφυγμός του Νόλαν χτύπησε στο στήθος του. Πάγωσε, νιώθοντας τον ψυχρό αέρα να εισχωρεί στους πνεύμονές του. Στη συνέχεια, με μια αργή εκπνοή, παρατήρησε το βλέμμα του πλάσματος να ακουμπά στο σακουλάκι με τα αποξηραμένα ψάρια στη ζώνη του.