Ο Κέιλεμπ έμεινε παγωμένος, φοβούμενος να αναπνεύσει. Σε απόσταση αναπνοής, το τεράστιο πλάσμα ξεφυσούσε και χτύπαγε τα χείλη του καθώς κατάπινε το τελευταίο ψάρι. Δεν μπορούσε να κουνηθεί. Μια λάθος σύσπαση και θα βρισκόταν κάτω από αυτό. Ο θαλάσσιος ίππος σταμάτησε, με τον ατμό να αναδύεται από το δέρμα του.
Μετά, αργά, γύρισε το κεφάλι του και τον κοίταξε ξανά. Ο Κέιλεμπ δεν τόλμησε να κουνηθεί. Ο θαλάσσιος ίππος δέσποζε από πάνω του τώρα, με το γλοιώδες σώμα του να εκπέμπει θερμότητα στον παγωμένο αέρα. Κομμάτια ψαριού κολλούσαν στα μουστάκια του καθώς κοιτούσε ακίνητος. Ο Κέιλεμπ προσπάθησε να μην ανοιγοκλείσει τα μάτια, φοβούμενος ότι ακόμα και η παραμικρή σύσπαση θα τον προκαλούσε. Τότε, χωρίς προειδοποίηση, ο θαλάσσιος ίππος έβγαλε ένα σύντομο, οξύ γαύγισμα.