Σταμάτησε στην άκρη του τρυπανιού και κοίταξε μέσα, με τα ρουθούνια να ανοίγουν. Ο Κέιλεμπ, που εξακολουθούσε να είναι πεσμένος στο χιόνι, σηκώθηκε τελικά στους αγκώνες του, προσπαθώντας να κρατήσει την αναπνοή του αργή. Ο σάκος του είχε κομματιαστεί. Το ψάρι είχε εξαφανιστεί.
Και ο θαλάσσιος ίππος, ογκώδης και απρόβλεπτος, του έκλεινε τώρα το μοναδικό δρόμο της επιστροφής. Ο θαλάσσιος ίππος στράφηκε μακριά από την τρύπα του τρυπανιού και άρχισε να σέρνεται -αργά, βαριά, σκόπιμα- προς τα δυτικά. Το σώμα του ταλαντευόταν σε κάθε του κίνηση, με τα πτερύγια να χτυπούν στον πάγο.