Κοίταξε γύρω του για οποιαδήποτε πιθανή διαφυγή -οτιδήποτε θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να ελευθερώσει το δίχτυ ή να τους αποσπάσει την προσοχή- αλλά δεν υπήρχε τίποτα. Μόνο κιβώτια, βαρέλια, σκισμένες σκηνές και οι ίδιοι δύο άντρες, που τώρα βημάτιζαν και χαμογελούσαν σαν να είχαν βρει το τζακ ποτ.
“Πρέπει να σε ευχαριστήσουμε, γέρο”, πρόσθεσε ο ένας από αυτούς, ρίχνοντας μια ματιά στον Κέιλεμπ. “Αν δεν είχες έρθει να περιπλανηθείς, μπορεί να τον είχαμε χάσει. Πραγματικά μας έφτιαξες τη μέρα” Ο Κέιλεμπ δεν απάντησε. Δεν μπορούσε. Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα, οι σκέψεις του έτρεχαν σε σπειροειδή κίνηση.