Η φωνή της συζύγου έσπασε από οργή. “Δεν καταλαβαίνετε – εκεί από όπου ερχόμαστε εμείς, οι γείτονες μοιράζονται τα πάντα. Πισίνες, κήπους, γεύματα. Έτσι υποτίθεται ότι πρέπει να γίνεται. Νομίζαμε ότι ήμασταν ευπρόσδεκτοι εδώ” Χτύπησε με το δάχτυλο τον Άρθουρ, τα λόγια της έπεφταν πιο γρήγορα, πιο σκληρά.
“Και τώρα κοιτάξτε μας! Μας ταπείνωσε!” Ο σύζυγος συνέχισε, με τον τόνο του να φτάνει σχεδόν σε γκρίνια. “Δεν κάναμε κακό σε κανέναν. Είναι ένας γέρος με πολύ χρόνο στη διάθεσή του, και τώρα μας δηλητηρίασε επειδή χρησιμοποιήσαμε νερό στο οποίο δεν ήταν καν μέσα”