Ούτε μια ματιά προς τη βεράντα. Ο Κλάρενς αισθάνθηκε τότε κάτι να τρεμοπαίζει, χαμηλά στο στομάχι του. Δεν ήταν ακριβώς θυμός. Όχι ακόμα. Αλλά ερχόταν. Τις επόμενες μέρες, ο Κλάρενς προσπάθησε να μιλήσει σε άλλους.
Μια γυναίκα με αγωνιστικό ποδήλατο τον προσπέρασε στη μέση της φράσης. Ένας έφηβος έγνεψε αόριστα όταν ο Κλάρενς φώναξε: “Παρακαλώ, χρησιμοποιήστε το δρόμο”, αλλά δεν έκοψε καν ταχύτητα. Ένας άντρας, που έδειχνε σαν να τον ενοχλούσε, γαύγισε: “Φύγε από τη μέση, γέρο”, καθώς περνούσε με ταχύτητα.