Ο Κλάρενς δεν απάντησε αμέσως. Έσκυψε, πήρε πάλι τη σκούπα του και βούρτσισε μερικά αδέσποτα φύλλα από τη βεράντα. “Οι άνθρωποι κόβουν δρόμο όταν νομίζουν ότι δεν τους βλέπει κανείς”, μουρμούρισε. Μετά, σχεδόν για τον εαυτό του: “Ελπίζω μόνο να μην το παράκανα με όλα αυτά”
Την επόμενη μέρα, γύρω στο μεσημέρι, ο άντρας επέστρεψε -αλλά αυτή τη φορά έφερε παρέα. Ένα ασπρόμαυρο περιπολικό κύλησε δίπλα του. Δύο αστυνομικοί βγήκαν έξω – ο ένας μεγαλύτερος, γκριζομάλλης και σταθερός- ο άλλος νεότερος, κρατώντας ένα τάμπλετ.