Μια πινακίδα έγραφε “ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟ – ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΜΠΡΟΣΤΑ”, αλλά η παράκαμψη δεν ήταν ξεκάθαρη. Και οι ποδηλάτες, όπως θα μάθαινε σύντομα ο Clarence, δεν τους άρεσε να χάνουν την ορμή τους. Έψαχναν για συντομεύσεις. Η αυλή του έγινε μια από αυτές.
Στην αρχή, ήταν ένας ή δύο ποδηλάτες – νέοι, γρήγοροι, που περνούσαν από την άκρη του γρασιδιού του σαν να το άγγιζαν με το ζόρι. Ο Κλάρενς τους είδε από το παράθυρο της κουζίνας του, το κουτάλι του σταματούσε στον αέρα. Πετάχτηκαν στη γωνία του γκαζόν του σαν να μην ήταν τίποτα.