Η Κλάρα χλεύασε, σταυρώνοντας σφιχτά τα χέρια της πάνω στο στήθος της. “Λοιπόν, αυτό δεν το κάνει λιγότερο τρομακτικό. Δεν με νοιάζει τι είδους σκύλος είναι. Εγώ τα φοβάμαι, και αυτό δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν” Η φωνή της ανέβηκε ελαφρώς, τραβώντας την προσοχή μερικών κοντινών επιβατών.
Λίγοι επιβάτες που βρίσκονταν κοντά της αντάλλαξαν βλέμματα, φανερά αμήχανοι με τη συμπεριφορά της Κλάρας. Μια γυναίκα, που καθόταν ακριβώς απέναντι από την Κλάρα στον διάδρομο, έσκυψε προς τη συγκάτοικό της. “Αντιδρά υπερβολικά. Είναι απλώς ένας σκύλος”, ψιθύρισε, μόλις που ακουγόταν.